Kamyon

8 Ekim 2015

Kamyon

2015 – 2016 tiyatro sezonunu Ankara’ya misafir gelen bir oyunla açtık; Kamyon! Ancak ne yazık ki salona girip yerlerimize oturmadan önce oyun hakkında misafir oyun olması dahil hiçbir bilgim yoktu. Bu benim için kötü bir durum çünkü genelde oyun hakkında önceden bilgi sahibi olmayı tercih ederim, ancak sezonun açıldığının tam olarak farkına varamadığımdan mıdır bilinmez bilgisiz kaldım bu oyun hakkında.

Oyun Van Devlet Tiyatrosu’nda oynanan bir oyun, tek perde. Ancak tek perde olmasını istemezdim, çünkü oyuncular el ele tutuşup seyirciye selam verdiğinde “nasıl?” diye sordum kendi kendime, “fazlası yok muydu?” Ne yazık ki fazlası yokmuş.

Aslına bakarsanız gayet güzel bir oyundu, kara kışın ortasında, ıssız bir yolda bozulmuş bir kamyonun etrafındaki insanları anlatıyordu, insan anlatmak konusunda gayet başarılı bir oyundu da zaten. Anlatmaya giriştiği her karakterin farklı bir hikayesi vardı, yavaş yavaş, ilmek ilmek öğrendik hepsinin hikayesini, merakımız kalmadı hayatlarına dair kuytuda. Ancak yarım kalan nokta hikayenin bitişiydi sanırım, seyirci o kamyonun hareket etmesini veya kamyondakilerin tam anlamıyla pes edip yoldan çekilmesini bekledi, olmadı.

Oyun günümüzde geçiyordu, zaman sekmesi olmaması anlamayı daha da kolaylaştırıyor, bu nedenle seyirci izlemek için tercih edebilir. Genel olarak izlemek bir zaman kaybı olmaz, aksine biraz farklı duygularla çıkıyor insan salondan, sonu belirsiz filmlerde de olur ya hani, onun gibi. Düşünüyorsunuz bolca karakterler hakkında, sonuca varamıyorsunuz belki ama yine de damağınızda kalan tadın neye ait olduğunu, hangi karakterin, hangi olayın sizi hatırlamaya ittiğini merak ediyorsunuz. Ayrıca hatırlatma, ilk 4 sırada oturulmamasını tavsiye ederim, her oyunda kullanılıyor mu bilinmez ama bizim oyunda uzun menzilli bir su tabancasının hedefi olduk, ıslanmak istemiyorsanız biraz gerilerden izlemelisiniz.

İçindekiler

Kamyon – Van Devlet Tiyatrosu

1 Perde – 1 saat 10 dakika

Oyun Detayı

“Giden yol mudur, insan mı? Yolun sonunda bir ülke var; içinde yedi bölge var. Gördün mü? Ha işte! Onlarca kimliğin altında kaybolmuş günümüz insanı bu yolda bir dıgan gömbesidir.”